• Autor: Monika Cieszyńska
Nieprzerwana niezdolność do pracy i jej wpływ na zasiłek chorobowy – kluczowe aspekty. Zasiłek chorobowy to wsparcie przewidziane dla osób, które z powodu choroby są niezdolne do pracy. Jego regulacje zawiera ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Kluczowym aspektem jest tutaj ciągłość niezdolności do pracy i zasady jej liczenia, szczególnie w kontekście przerw między kolejnymi okresami choroby. Jak te przerwy wpływają na prawo do zasiłku i co oznaczają dla ubezpieczonego – o tym w naszym artykule na przykładzie sprawy pani Weroniki.
Pani Weronika zapytała nas o ciągłość zwolnienia lekarskiego jej dość specyficznej sytuacji. Najpierw bowiem przebywała na zwolnieniu lekarskim od lekarza ogólnego. Bezpośrednio po nim miała L4 od chirurga. Zwolnienie to dobiegło końca w piątek. W sobotę i niedzielę nie przebywała na L4, a od poniedziałku do chwili obecnej przebywa na L4 od psychiatry. Pytanie: jak w takim przypadku liczyć okres zasiłkowy? Otrzymała z zakładu pracy wniosek o zasiłek rehabilitacyjny, na którym zaznaczono, że jej okres zasiłkowy właśnie się kończy, bo sumowane są wszystkie jej zwolnienia. Pani Weronika pyta, czy zakład pracy poprawnie liczy okres zasiłkowy.
Zasiłek chorobowy reguluje ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Zgodnie z jej art. 8 – zasiłek chorobowy przysługuje, co do zasady, przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby nie dłużej jednak niż przez 182 dni (albo 270 dni, jeśli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub wystąpiła w czasie ciąży).
Do okresu, o którym mowa w art. 8, czyli tych 182 dni, zwanego dalej „okresem zasiłkowym”, wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy (art. 9 ust. 1 ww. ustawy).
Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).
W przypadku pani Weroniki art. 9 ust. 2 ww. ustawy nie będzie miał zastosowania, gdyż niezdolność do pracy została spowodowana różnymi chorobami, co wynika z podanych informacji.
Po wyczerpaniu zasiłku chorobowego, jeśli ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy, przysługuje świadczenie rehabilitacyjne, czyli od 183 dni (art. 18 ust. 1 ustawy).
Dla rozstrzygnięcia sprawy pani Weroniki istotne jest to, czy w jej przypadku niezdolność do pracy została przerwana.
Pojęcie „nieprzerwanej niezdolności do pracy” wyjaśniła A. Rzetecka-Gil w sposób następujący: „jeden okres niezdolności do pracy spowodowany tą samą chorobą lub różnymi chorobami, jeżeli nie występuje między nimi przerwa. Innymi słowy pracownik jest niezdolny do pracy »bez przerwy« i nie odzyskuje tej zdolności, nawet na jeden dzień” (A. Rzetecka-Gil, Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Komentarz, Warszawa 2009). Pogląd ten podziela także komentatorka ww. ustawy Elżbieta Damorost:
„Pogląd ten należy podzielić. Dodatkowo można wskazać, że przerwa pomiędzy różnymi chorobami, z powodu których pracownik jest niezdolny do pracy, która trwałaby nawet jeden dzień, również wpływa na przerwanie okresu zasiłkowego i w takiej sytuacji trzeba go liczyć od nowa”.
Zobacz też: Ciągłość pracy ile dni przerwy
Mając na uwadze brzmienie art. 9 ust. 1 ww. ustawy oraz powyższe interpretacje, stwierdzić należy, iż u pani Weroniki doszło do przerwy w okresie zasiłku chorobowego. Jeżeli bowiem z zaświadczenia lekarskiego wynika, że niezdolność do pracy z powodu poprzedniej choroby zakończyła się w piątek, a z kolejnego zwolnienia wynika, że z innego powodu była ona niezdolna do pracy od poniedziałku, to nie jest możliwe sumowanie tych okresów. Zakończenie jednego okres zasiłkowego i dwudniowa przerwa miedzy kolejnym okresem niezdolności do pracy (z powodu innej choroby) powoduje zatem, że okres zasiłkowy liczony jest na nowo i nie występuje ciągłość zwolnienia lekarskiego.
Fakt, że sobota i niedziela są dla pani Weroniki dniami niewykonywania faktycznie stosunku pracy, nie ma znaczenia z punktu widzenia ustawy.
Podsumowując: na podstawie informacji przekazanych przez panią Weronikę, przysługuje jej nowy okres zasiłkowy wynoszący 182 dni i pracodawca musi to respektować.
Przeczytaj też: 30 dni L4 i co dalej
Przykład pierwszy
Janek, programista, doświadczył złamania nogi podczas wypadku narciarskiego, co spowodowało jego niezdolność do pracy na okres 60 dni. Po wyzdrowieniu wrócił do pracy na jeden dzień, lecz następnie zachorował na grypę, co znów uczyniło go niezdolnym do pracy. W jego przypadku, z powodu jednodniowej przerwy między chorobami, okresy zasiłkowe nie mogą być sumowane, co oznacza rozpoczęcie nowego okresu zasiłkowego z dniem kolejnej niezdolności do pracy.
Przykład drugi
Agnieszka, nauczycielka w szkole podstawowej, cierpi na przewlekłą chorobę, która powoduje okresy zaostrzeń i remisji. Jej niezdolność do pracy trwała nieprzerwanie przez 150 dni, po czym nastąpiła krótka poprawa zdrowia na 5 dni, kiedy to Agnieszka wróciła do pracy, jednak szybko nastąpiło ponowne zaostrzenie choroby. Mimo że choroba jest ta sama, przerwa między okresami niezdolności do pracy spowodowała, że musi ona rozpocząć nowy okres zasiłkowy.
Przykład trzeci
Mariusz, kierowca ciężarówki, doznał urazu pleców, który uczynił go niezdolnym do pracy na okres 100 dni. Po tym czasie, dokładnie w dniu planowanego powrotu do pracy, Mariusz doświadczył ataku kamicy nerkowej, co przedłużyło jego niezdolność do pracy o kolejne 2 tygodnie. W jego przypadku, niezdolność do pracy była spowodowana różnymi przyczynami, ale bez przerwy między nimi, co pozwala na sumowanie okresów zasiłkowych, utrzymując ciągłość świadczenia.
Ciągłość niezdolności do pracy ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego naliczania zasiłku chorobowego. Przerwy między okresami choroby mogą skutkować koniecznością rozpoczęcia nowego okresu zasiłkowego, co ma bezpośredni wpływ na długość i wysokość świadczenia. Zrozumienie tych zasad pozwala lepiej zarządzać swoimi prawami jako ubezpieczony i zapewnia lepszą orientację w przepisach dotyczących zasiłków chorobowych.
Potrzebujesz wsparcia w zakresie zasiłków chorobowych? Skorzystaj z naszych porad prawnych online i profesjonalnej pomocy w przygotowaniu pism. Nasi eksperci pomogą Ci zrozumieć przepisy i zabezpieczyć Twoje prawa. Napisz do nas, korzystając z formularza pod tekstem.
1. Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - Dz.U. 1999 nr 60 poz. 636
2. A. Rzetecka-Gil, Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Komentarz, Warszawa 2009
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online
O autorze: Monika Cieszyńska
Radca prawny przy Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Toruniu, nr wpisu TR-871. Absolwentka prawa Katedry Praw Człowieka na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Specjalizuje się przede wszystkim w prawie rodzinnym i opiekuńczym oraz karnym – udzieliła dotąd porad setkom naszych klientów, w których życie często niesłusznie wtargnęła policja i prokuratura, a wielu rodzinom pomogła rozwiązać burzliwe niekiedy konflikty małżeńskie i opiekuńcze (opieka nad dziećmi, alimenty, widzenia z dziećmi). Posiada licencję zarządcy nieruchomości (nr licencji 20460). W kręgu jej zainteresowań znajdują się również zagadnienia prawa spółdzielczego.
Zapytaj prawnika
Kodeks pracy
