Długotrwała choroba pracownika

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z pracownikiem w wieku przedemerytalnym

Odpowiadając na Pani pytanie, uprzejmie informuję, że zgodnie z art. 39 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy „pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku”.

Ochrona z art. 39 dotyczy tylko wypowiedzenia, a nie rozwiązania umowy o pracę. Jeśli więc to pracownik złoży wypowiedzenie, ochrona ta nie będzie działać. Podobny skutek będzie miało porozumienie zmieniające.

Wobec powyższego należy uznać, że co do zasady jest Pani w okresie ochronnym przed emeryturą. Jednakże z uwagi na Pani długotrwałą chorobę pracodawca może rozwiązać z Panią stosunek pracy bez wypowiedzenia na mocy art. 53 Kodeksu pracy.

Zgodnie z tym przepisem „pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:

1. dłużej niż 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,
2. dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową”.

Zobacz też: Zwolnienie pracownika na świadczeniu rehabilitacyjnym w wieku przedemerytalnym

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z uwagi na długotrwałą chorobę pracownika

Przepis ten reguluje dopuszczalność rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z uwagi na długotrwałą, usprawiedliwioną nieobecność pracownika w pracy wywołaną np. długotrwałą chorobą pracownika. Należy przy tym wskazać, że zanim nie upłynie przewidziany prawem okres upoważniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, czas ten jest okresem, w którym nie można wypowiedzieć umowy o pracę, chyba że ogłoszono upadłość lub likwidację pracodawcy lub zachodzą okoliczności przewidziane w art. 5 ustawy o grupowych zwolnieniach.

Wymiar okresu usprawiedliwionej nieobecności w pracy, uzasadniającej niezwłoczne zwolnienie pracownika, zależy przede wszystkim od przyczyny usprawiedliwiającej nieobecność.

Okresy ochronne w przypadku długotrwałej choroby pracownika

W przypadku długotrwałej choroby pracownika Kodeks pracy przewiduje dwa rodzaje okresów ochronnych:

1. okres trzymiesięczny, gdy pracownik pracował u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy; do okresu 6 miesięcy nie dolicza się okresu niezdolności do pracy z powodu choroby (wyrok SN z dnia 21 lipca 1999 r., sygn. akt I PKN 161-99, OSNAPiUS 2000, nr 19, poz. 717);
2. okres pobierania wynagrodzenia i zasiłku chorobowego oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące w przypadku zatrudnienia u danego pracodawcy co najmniej przez 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy była spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.

Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 stycznia 2000 r., sygn. akt I PN 493-99, OSNAPiUS 2001, nr 11, poz. 384, zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy z powodu choroby pracownika jest środkiem dowodowym podlegającym ocenie sądu.

Wobec powyższego, jeśli nie otrzyma Pani świadczenia rehabilitacyjnego, które ewentualnie dawałoby Pani ochronę na kolejne 3 miesiące, pracodawca ma prawo rozwiązać z Panią stosunek pracy bez wypowiedzenia już teraz. Dlatego jego propozycja, aby to Pani złożyła 3-miesięczne wypowiedzenie, jest dla Pani bardzo korzystna, gdyż w okresie wypowiedzenia otrzyma Pani jeszcze przez 3 miesiące pensję.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.