Dopuszczenie pracownika do pracy

Odpowiadając na Pańskie pytanie, uprzejmie informuję, że zgodnie z art. 186⁴ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (j.t.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm., w skrócie: K.p.) pracodawca dopuszcza pracownika po zakończeniu urlopu wychowawczego do pracy na dotychczasowym stanowisku, a jeżeli nie jest to możliwe, na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed rozpoczęciem urlopu lub na innym stanowisku odpowiadającym jego kwalifikacjom zawodowym, za wynagrodzeniem nie niższym od wynagrodzenia za pracę przysługującego pracownikowi w dniu podjęcia pracy na stanowisku zajmowanym przed tym urlopem.

Z chwilą zakończenia urlopu następuje wznowienie realizacji stosunku pracy. Po stronie pracownika rodzi się obowiązek stawienia się do pracy w stanie gotowości do jej wykonywania, po stronie pracodawcy zaś – obowiązek dopuszczenia pracownika do pracy.

Pracodawca obowiązany jest dopuścić pracownika do pracy na dotychczasowym stanowisku. Jeżeli jednak nie jest to możliwe, powinien mu zaproponować stanowisko równorzędne z zajmowanym przed rozpoczęciem urlopu i odpowiadające jego kwalifikacjom zawodowym, bez potrzeby stosowania wypowiedzenia warunków pracy i płacy (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 30 grudnia 1985 r.; III PZP 50/85, OSNCP 1986, nr 7–8, poz. 118). Jeżeli pracodawca nie dysponuje takim stanowiskiem, może wypowiedzieć pracownikowi umowę o pracę na zasadach ogólnych. Zwykle w takiej sytuacji pracownik będzie miał prawo do odprawy z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (zob. ustawę o grupowych zwolnieniach).

Nieusprawiedliwione niepodjęcie przez pracownika pracy po zakończeniu urlopu wychowawczego może stanowić uzasadnioną przyczynę rozwiązania z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 K.p. Z kolei niedopuszczenie pracownika do pracy w tym terminie rodzi po jego stronie roszczenie o dopuszczenie do pracy, a przy spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 81 § 1 K.p. – dodatkowo roszczenie o wypłatę wynagrodzenia określonego w tym przepisie.

Mając na uwadze fakt, że w ramach indywidualnego nauczania realizuje się treści nauczania, wynikające z podstawy programowej kształcenia ogólnego, oraz obowiązkowe zajęcia edukacyjne wynikające z ramowego planu nauczania dla danego typu szkoły, należy uznać, że zajęcia te realizowane są przez nauczycieli w ramach zajęć, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 z późn. zm.), czyli w ramach tzw. pensum zajęć dydaktycznych wychowawczych i opiekuńczych prowadzonych bezpośrednio z uczniami lub wychowankami albo na ich rzecz. 

Wobec powyższego należy uznać, ze jeśli Pańska żona ma uprawnienia do prowadzenia nauczania indywidualnego, dyrektor ma prawo przydzielić jej takie godziny, aby mogła zachować pełny etat. Nie powinno to spowodować zmiany podstawy nawiązania stosunku pracy, gdyż godziny te są wliczane do etatu nauczyciela.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.