Zwolnienie nauczyciela szkoły niepublicznej na prawach publicznej

Na wstępie należy zaznaczyć, że do nauczycieli szkól niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych nie mają zastosowania przepisy art. 20 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (j.t. Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674, z późn. zm.).

Wobec tego do nauczycieli dyplomowanych zatrudnionych w takiej szkole nie będzie się stosować przepisów o wypowiedzeniu trzymiesięcznym z końcem roku szkolnego, a także o odprawie z tego tytułu.

Nauczyciele tacy są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, a wypowiedzenie stosunku pracy następować będzie na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (j.t. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).

Do nauczycieli szkół nieobjętych przepisami Karty Nauczyciela mają zastosowanie przepisy Kodeksu pracy w zakresie nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy, a dyrektor szkoły decyduje o terminie rozwiązania umowy o pracę – kierując się potrzebami szkoły oraz długością okresu wypowiedzenia, wynikającą z przepisów prawa pracy. W przypadku szkoły niepublicznej wszystkie te kompetencje posiada pracodawca. Dlatego też nie ma przeszkód, by wypowiedzenie otrzymała Pani pod koniec września.

Jeśli umowa o pracę jest rozwiązywana z przyczyn niedotyczących pracownika (np. likwidacja stanowiska pracy) – pracownikowi przysługuje odprawa z tytułu rozwiązania stosunku pracy na zasadach określonych w ustawie o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Należy jednak pamiętać, że przepisy tej ustawy mają zastosowanie do pracodawców zatrudniających co najmniej 20 pracowników.

Ze zwolnieniami indywidualnymi mamy do czynienia w sytuacji, gdy pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników rozwiązuje stosunki pracy z przyczyn, które nie leżą po stronie pracowników, w okresie 30 dni z mniejszą liczbą osób, niż została wskazana w art. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych, tj.:

• 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,
• 10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,
• 30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników.

Aby więc można było mówić o zwolnieniu indywidualnym, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• pracodawca zatrudnia co najmniej 20 pracowników w chwili dokonywania zwolnień,
• stosunek pracy zostaje rozwiązany z przyczyn niedotyczących pracownika,
• przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron,
• zwolnienia są dokonywane w okresie trwającym nie dłużej niż 30 dni i obejmują mniejszą liczbę pracowników niż przewidziana w art. 1 omawianej ustawy. Okres, w którym rozwiązywane są stosunki pracy uznawane za zwolnienia indywidualne, nie może być więc dłuższy niż 30 dni. Termin ten liczy się od dnia wręczenia pierwszego oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn nieleżących po stronie pracownika. Istotne znaczenie ma więc data wręczenia wypowiedzenia, a nie formalnego rozwiązania się umowy o pracę (por. wyrok SN z 20 września 1994 r., I PRN 63/94).

W zależności od stażu pracy pracownikowi przysługuje następująca odprawa w wysokości:

• jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u pracodawcy krócej niż 2 lata,
• dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u pracodawcy od 2 do 8 lat,
• trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u pracodawcy ponad 8 lat.

Jeśli jednak pracodawca zatrudnia mniej niż 20 pracowników, przepisy o odprawie nie będą miały do Pani zastosowania.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.