Zwrot nadpłaty wynagrodzenia po rozwiązaniu umowy

Wypłata wynagrodzenia z góry w kwocie wyższej niż należna

W pierwszej kolejności należy ustalić, z jakiego powodu nadpłacono wynagrodzenie oraz czy rzeczywiście było ono wypłacone w zbyt wysokiej kwocie. Zdarza się tak najczęściej, gdy pracownik w trakcie zatrudnienia otrzymywał wynagrodzenie „z góry”. Przy tej formie płatności wynagrodzenia zakłada się, że pracownik będzie świadczył pracę w okresie, za który otrzyma wypłatę, oraz że w międzyczasie nie wydarzy się nic, co wpłynie na wysokość wynagrodzenia należnego po wykonaniu pracy. Niejednokrotnie jednak dochodzi do sytuacji, kiedy pracownik otrzymuje wypłatę w kwocie wyższej niż należne wynagrodzenie – tak jest, gdy w danym miesiącu pracownik zachoruje lub uda się na urlop bezpłatny. Pracownik jest w takiej sytuacji zobowiązany zwrócić nadpłaconą część wynagrodzenia, potwierdza to uchwała Sądu Najwyższego z 8 grudnia 1994 r., sygn. akr I PZP 49/94 (OSNAP 1995/16/202). W uchwale tej Sąd Najwyższy stwierdził, iż „pracownik otrzymujący wypłatę wynagrodzenia z góry powinien liczyć się z obowiązkiem zwrotu wynagrodzenia w każdej sytuacji niewykonywania pracy, chyba że za określony czas z mocy przepisu szczególnego zachowuje do niego prawo”.

Zobacz też: Wynagrodzenie z góry

Odliczenie od wynagrodzenia kwoty za okres nieobecności w pracy

Gdyby zatrudnienie trwało nadal, pracodawca mógłby zastosować art. 87 § 7 Kodeksu pracy, zgodnie z którym „z wynagrodzenia za pracę odlicza się, w pełnej wysokości, kwoty wypłacone w poprzednim terminie płatności za okres nieobecności w pracy, za który pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia”.

W sytuacji, gdy w międzyczasie zatrudnienie ustało i pracodawca nie ma już możliwości dokonać stosownego potrącenia, powinien wezwać pisemnie pracownika do zwrotu nienależnie nadpłaconego wynagrodzenia.

Podstawę zwrotu nadpłaconego wynagrodzenia stanowią przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), o bezpodstawnym wzbogaceniu (art. 405). Przywołany przepis stanowi, iż ten, kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.

Wyegzekwowanie od pracownika nadpłaconej kwoty wynagrodzenia

W przypadku odmowy ze strony pracownika na zwrot nadpłaconych środków, pracodawca ma prawo skierować sprawę do sądu w celu wyegzekwowania nadpłaconej kwoty, o którą pracownik się bezprawnie wzbogacił. Roszczenie o zwrot nienależnie pobranego wynagrodzenia za pracę nie jest roszczeniem ze stosunku pracy, tylko roszczeniem cywilnym i mają do niego zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego o przedawnieniu roszczeń, w szczególności art. 118, który mówi o terminie 10 lat.

W zaistniałej sytuacji należy skontaktować się z pracodawcą w celu ustalenia, co było przyczyną powstania nadpłaty w wynagrodzeniu. Jeśli rzeczywiście wynagrodzenie zostało wypłacone w zbyt wysokiej kwocie, należy dokonać zwrotu.

Niestety, świadectwo pracy nie jest dokumentem, który potwierdza ostateczne rozliczenie wszelkich zobowiązań obu stron umowy o pracę – to dokument, który jest wydawany w związku z ustaniem stosunku pracy czy to w drodze rozwiązania, czy wygaśnięcia. Świadczy o tym m.in. art. 97 § 1 Kodeksu pracy: „w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy. Wydanie świadectwa pracy nie może być uzależnione od uprzedniego rozliczenia się pracownika z pracodawcą”.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy - Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141
2. Uchwała Sądu Najwyższego z 8 grudnia 1994 r., sygn. akr I PZP 49/94

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.